مجید عسگری: در ساخت بی فاصله هر نکته که از اساتید آموختم را پیاده کردم - آناسی

به گزارش خبرنگاران، این نشست با حضور وحید تاج، مجید عسگری، حمید قنبری و علیرضا دریایی برگزار گردید.

عسگری در ابتدای این نشست گفت: بعد از کنسرتی که سال 93 به روی صحنه بردیم، آقای قنبری پیشنهاد دادند که این قطعات را ضبط کنیم که پس از برگزاری جلساتی و صحبت هایی که صورت گرفت، شروع به ضبط این اثرکردیم. خرداد سال 94 ضبط را شروع کردیم و زمستان 99 تمام شد. اقای تاج با وسواس زیادی که داشتند این کار را به نحو احسنت خواندند. از همه افرادی که در این آلبوم مشارکت داشتند تشکر می کنم.

در ادامه حمید قنبری اظهار کرد: مشکلاتی که برای ساخت این اثر با آن روبرو بودیم عجیب و غریب بود ولی ایشان با صبوری شرایط را تحمل و نتیجه این کار شد.

دریایی هم نام کرد: اینکه اثری در این شرایط بدون هیچ حامی اقتصادی فراوری می گردد واقعا جای تقدیر و تشکر دارد؛ چون اثر با عشق و علاقه فراوری شده است.

تاج هم اعلام کرد: شاید این آلبوم برای من که 20 و چند تا اثر در بازار دارم تجربه متفاوتی بود. در این آلبوم آقای عسگری برای چند خواننده اثری چند خطی نوشته بودند، درواقع ارکستراسیون کار چه در بخش سازها و چه برای خواننده چند خطی بود. این اثر را به همراه مهسا دامرودی عزیز اجرا کردیم. من در کار ضبط بسیار حساس هستم و آقای عسگری هم نت به نت اثر را با وسواس به انجام رساند. امیدوارم که باز هم با هم کار چند صدایی انجام دهیم.

دامرودی هم گفت: آهنگسازانی که با توجه به محدودیتی که برای صدای خانم ها هست، آثار چند صدایی می نویسند و ریسک می نمایند تعداد محدودی هستند. از آقای عسگری سپاسگزارم که این فرصت را به من دادند. باعث افتخار بود که در کنار آقای تاج بودم و چیزهای زیادی یاد گرفتم.

عسگری در پاسخ به سوال خبرنگاران درباره نحوه انتخاب اشعار گفت: در قطعه سرگشته که شعری از مولانا را انتخاب کردیم زندگی مولانا، سرگشتگی و جست و جو گری او را تصور کردم و به تصویر کشیدم. این اثر از حیرانی مولانا شروع و تا جایی می رود که مولانا به شمس می رسد. شعر بی فاصله را برای همسرم سروده و نام آلبوم هم بر همین اساس است.

او بعلاوه در پاسخ به دیگر سوال خبرنگار خبرنگاران درباره اینکه چه راهکاری را برای هدیه کتری نو به کار برده است، گفت: کارهایی که امروز می سازیم خیلی متفاوت تر از کارهایی است که قبلا اجرا شده و شباهت آثار به خاطر اجرا شدن آنها در دستگاه های ایرانی است. در این اثر سعی کردم با توجه به تجربیاتی که در ارکستر موسیقی داشتم آنچه از استادم علیرضا مشایخی یادگرفته بودم را پیاده کنم. درواقع در این اثر هر نکته ای را که از اساتید یاد گرفته بودم به نوبت پیاده کردم.

او در سرانجام در توضیحات تکمیلی اثر گفت: این آلبوم هفت قطعه دارد. قطعه اول رهگذار است که به دو بخش تقسیم می گردد؛ که یک بخش اورتور، هفت ضربی و سرعت پایین تری دارد. در این قطعه قدم زدن شخصی را در یک بازار قدیمی توصیف نموده ام که رفته رفته از تمام چیزهایی که در آن بازار برایش نوستالژی است لذت می برد.

عسگری توضیح داد: قطعه دوم تکنوازی عود است که قرار است در قطعه سوم گسترده گردد. قطعه سوم توضیح زندگی مولانا است. قطعه چهارم توضیح زندگی و گرامیداشت استاد منصور نریمان است. قطعه بی فاصله سازی است و برای چند صدا تنظیم شده است. قطعه بازگشت را روی بستر آوایی همایون نو ساخته ام و بعد از چندی که گذشت به همایون قدیم بازگرداندم. آخرین قطعه صبح خیزان با شعری از هوشنگ ابتهاج است و برای ارکستر عظیم ساخته شده است.