سفر دو نفر و نصفی با دوچرخه در جاده های ایران - آناسی

به گزارش خبرنگاران، ساعت حول و حوش سه بعد از ظهر بود که خبر ورود قریب الوقوع خانواده دوچرخه سوار مشهدی به اراک را دریافت کردم. قرار بر این بود که ساعت 5 ابتدای سنجان به استقبال شان برویم. با خودم گفتم که احتمالا 10 دقیقه یک ربعی تاخیر خواهند داشت. دوچرخه است و فراز و نشیب جاده. اینجا در ادارات و همایش ها همیشه چندین دقیقه تاخیر جزو سین برنامه محسوب می گردد، رکاب زدن در جاده که جای خودش را دارد. ساعت پنج دقیقه به پنج عصر بود که تماس گرفتم، گفت که رسیده اند. آدرس دقیق را که گرفتم، چند دقیقه بعد کنارشان بودم. حال خوبشان را و شادی و نشاط شان را که دیدم، دلم قنج رفت و هوای سفر به سرم زد و چقدر دوست داشتم که من هم همراه شان باشم.

کنار جاده مناسب نبود برای صحبت و عکس یادگاری، دور میدان انقلاب، چند دقیقه ای را هم سفر خاطراتشان شدم.

احسان منصوریان، شیما هاشمی نیا زوج خوش سفری هستند که با ارسلان کوچکشان دل به جاده زده اند و زیبایی های ایران را جرعه جرعه می نوشند.

احسان منصوریان در خصوص آغاز این سفر گفت: ما 22 فروردین ماه سال جاری سفرمان را از مشهد آغاز کردیم و قرارمان بر این بود که یک سال را در شهرهای مختلف ایران و مخصوصا کلانشهرها رکاب بزنیم تا بتوانیم شعار حفظ آب و خاک و هوای پاک برای نسل های آینده را به دیگر هموطنان خودمان منتقل کنیم.

وی اضافه کرد: تا الان حدود 3500 کیلومتر از مسیر را رکاب زده ایم. خیلی ها تصور می نمایند که ما در طول سفر، همراه با بچه اذیت می شویم ولی این تصور درستی نیست چرا که انسان با تدبیر و تهمیدات مناسب، آنالیز شرایط و تجهیزات مناسب می تواند با بچه شیرخواره هم به سفر برود، فقط کافی است که انسان ابتدا انتظارات خود را از زندگی تغییر دهد و بعد از آن متناسب با سبک زندگی که انتخاب نموده است خودش را تجهیز و مهیای سفر کند.

ارسلان را که در تریلر مخصوص کودک دیدم، سن او را پرسیدم، احسان گفت: زمانی که ما سفرمان را آغاز کردیم، ارسلان 8 ماهه بود و در حال حاضر 14 ماهه است.

از برنامه های مد نظرشان برای بعد از این سفر هم پرسیدم که احسان با همان شور و نشاطی که ردی از خستگی طی طریق نداشت گفت: انشالله سال آینده این سفر به سرانجام می رسد ولی تایم دقیقی برای به سرانجام بردن این سفر در نظر نداریم و آنطور هم نخواهد بود که حتما راس یک سال سفرمان را به اتمام برسانیم.

وی به شهرهایی که در طی سفر پشت سر گذاشته اند نیز اشاره ای کرد و گفت: ما در طول سفر شهرهای مشهد، نیشابور، سبزوار، اسفراین، بجنورد، گرگان، ساری، رشت، خلخال، اردبیل، مشکین شهر، اهر، ارومیه، مهاباد، میان دوآب، بوکان، سقز، سنندج، همدان و ملایر را پشت سر گذاشته ایم و هم اکنون در اراک هستیم، از اراک هم به سمت مرکز کشور و شهرهای خمین، گلپایگان، اصفهان، یزد، شیراز، بوشهر، بندرعباس، کرمان و بعد از آن هم به سمت خراسان، بیرجند و مشهد خواهیم رفت.

برایم سوال بود که هزینه های این سفر از کجا تامین می گردد، پرسیدم، احسان گفت: تحصیلات من در حوزه مهندسی عمران است ولی بنا بر علایق خود به سمت عکاسی و معماری رفتم. هزینه های این سفر را هم از پس انداز چندین ساله خود پرداخت می کنم. درآمد و اسپانسر خاصی هم در این سفر نداشته ایم. ما ترجیح دادیم نشان بدهیم که می گردد با همان درآمدی که داریم و یک سری تغییرات در سبک زندگی حتی به یک سفر یک ساله رفت.

احسان منصوریان، ارسلان کوچک را هم علاقه مند به سفر دانست و گفت: هنوز زمان دقیقی برای سفرهای بعدی خود معین ننموده ایم ولی قطعا ارسلان مثل یک بچه عادی نیست که فقط در خانه بماند، باید او را به سفر برد و گرداند و شرایطی که الان می پسندد و به آن علاقه دارد را ادامه داد. قطعا من هم در این فکر هستم که این سیستم را با روش های جدیدی ادامه بدهیم، شاید هم سفرهای جدیدی را آغاز کردیم.

احسان، هدف خودشان را از این سفر شرح داد و گفت: اینکه خیلی ها تصور می نمایند آن چیزی که الان در اختیار داریم، میراث گذشتگان ماست؛ تصوری است که من با آن مخالف هستم. من معتقدم همه این امکانات، حتی خانه ای که در آن زندگی می کنیم، امانتی است که ما از آیندگان در اختیار داریم. حتی زمانی که به کوه می رویم و آبی از چشمه ای می نوشیم، آن چشمه متعلق به آیندگان ماست. اگر این آخرین ذره آب را آلوده کنیم، آخرین خاک را از بین ببریم و آخرین درخت را هم قطع کنیم، برای آیندگان چه چیزی باقی می ماند؟

وی ادامه داد: در شهرها هم برای اینکه یک نقطه آغاز به مردم بدهیم تا سبک زندگی شان را به سبک زندگی پایدار و پاک تغییر بدهند و توسعه بدهند، در بحث دوچرخه سواری و ترویج فرهنگ استفاده از دوچرخه به جای وسایل نقلیه آلاینده شخصی کارگاه برگزار می کنیم و مردم را به استفاده از آن تشویق می کنیم و در کنار آن از مدیران شهری هم پیگیری و مطالبه می کنیم تا زیرساخت های مربوط به دوچرخه سواری را توسعه دهند.

از احسان در خصوص عکس العمل مردم نسبت به این نوع سفر هم پرسیدم که گفت: عکس العمل مردم که عالی بوده است. من خیلی خوشخال هستم که چنین هموطنان فرهیخته و خوبی داریم. خداراشکر ما به هر شهری که وارد شدیم با انسان های خوب آن شهر و دیار آشنا شدیم. همه چیز عالی بوده است. این سفر فقط متعلق به ما دو نفر و نصفی نیست، همه کسانی که به هر شکلی به ما یاری کردند و ما را همراهی کردند نیز در این سفر با ما شریک و دخیل هستند و در موفقیت این سفر نیز سهیم خواهند بود.