به جنازه نود رحم کنید لااقل! - آناسی

خبرنگاران- رسول بهروش: یک خبرگزاری اصولگرا در حال پیگیری کمپینی است که امضانمایندگانش از صداوسیما می خواهند برنامه نود سیاسی را با اجرای استاد علی اکبر رائفی پور روی آنتن ببرد. این خبرگزاری دیروز مدعی شده امضاهای این کمپین ظرف 48 ساعت از 22 هزار نفر گذشته و صداوسیما باید خواسته مذکور را جدی بگیرد. حالا اینکه این 22 هزار امضا با چه کیفیتی جمع شده همانقدر مبهم است که استاد خطاب شدن ناطق جوان جای سوال دارد! بگذریم؛ مساله مورد اشاره این مطلب چیز دیگری است.

هیچ عجیب نیست که یک جناح خاص سیاسی در کشور، خواستار پخش برنامه دلخواهش از صداوسیمای انحصاری گردد؛ رسانه ای که از قضا گرایش های کاملا همسو با این دوستان دارد و دربست در اختیارشان است. تا آنجا که چشم کار می نماید، تلویزیون پر از این برنامه هاست و اتفاقا جایی مثل شبکه افق با شعار مخالفان جمع نمایند و از ایران بروند خوراک تهیه برنامه ای در همین مضمون با اجرای حضرت استاد است. شما برنامه تان را بسازید و نگران ریزش مستمر مخاطبان و کاهش اعتماد عمومی مردم هم نباشید، چون وضع دیگر از این بدتر نمی گردد. این وسط اما فقط لطف کنید و از دستمالی کردن برند ذبح شده نود دست بکشید.

شاه واژه نود، زمانی به ادبیات برنامه سازی در تلویزیون ایران اضافه شد که مردم فکر می کردند صداوسیما هنوز می تواند محلی برای چندصدایی و تضارب آرا، حداقل در حوزه کم ریسک ورزش باشد. آن روزها گمان می کردیم رسانه ای که دستش تا آرنج در جیب مردم است و کاملا از سرمایه عمومی ارتزاق می نماید، دست کم آنقدر فضا را باز می گذارد که افکار عمومی در یک برنامه فوتبالی مجری دلخواهش را ببیند و با او همراه گردد. عادل فردوسی پور هم به خوبی این کلمه را تبدیل به برند کرد. طبیعتا او هم مثل هر آدم دیگری کم وکاستی داشت و گاهی ناشیانه و ناخواسته در صدد تحمیل سلیقه و عقیده خودش به بیننده برمی آمد، اما در مجموع تبدیل به یک چهره قابل اعتماد برای مردم شده بود؛ کسی که بیننده جذب می کرد و حرفش خریدار داشت. همان سال ها بود که به طور مکرر پیشنهاد فراوری برنامه های مشابه در حوزه های دیگر مثل نود سیاسی، سینمایی، مالی و ... مطرح شد. بعضا مثل برنامه هفت شاهد اجرای این ایده هم بودیم، اما هیچ یک از آنها به نیمی از توفیق نود هم دست نیافتند، شاید چون هیچکدام شان سوپراستاری مثل عادل نداشتند.

حالا اما آن روزگار گذشته و صداوسیما در رویکرد جدید و انحصاری ترش، حتی خود عادل و نود اورجینال را هم برای مردم نالازم تشخیص داده است. حالا که نود را کشتید، لااقل به نام و نشانش رحم کنید و از جنازه اش دست بکشید. برنامه سیاسی تان را با استاد بسازید و طبق معمول هر چه دل تان خواست در آن بگویید، اما اسمش را یک چیز دیگر بگذارید؛ هر چیزی غیر از نود. اصلا اسمش را بگذارید فوتبال برتر سیاسی؛ اینطوری تناسب بین فرم و محتوا خیلی هم بیشتر رعایت می گردد! نود مال روزهایی بود که ما مردم فکر می کردیم یک سر سوزن برای آقایان اهمیت داریم. آن روزها خیلی وقت است گذشته.

منبع: روزنامه خبرنگاران