جشن نوسره، جشن ایرانی خجسته باد
به گزارش آناسی، زمستان سرد از راه رسیده و برف و سوزی استخوان شکن، رعشه بر اندام درختان بی پناه و برهنه باغ انداخته است. درختان از سرما به خود می لرزند و خورشید آنقدر بی رمق شده که نمی تواند وجود آن ها را گرم سازد. مردم شهر دلمرده و خسته از کنار هم عبور می نمایند و حتی توان نگریستن به چشمان یکدیگر را هم ندارند. تنها چیزی که می تواند اندکی از این سرمای بی رحم بکاهد و وجود زمین را گرم کند، جشن و پایکوبی است. شاید بگویید جشن مناسبت می خواهد، ولی ما با اطمینان به شما می گوییم که نگران نباشید. ما برای این جشن و سرور، مناسبتی زیبا و دلنشین به نام جشن نوسره را معرفی می کنیم. با ما در جشن نوسره همراه باشید که زمان شادی و پایکوبی در اوج سرما و تاریکی است! ما در این مطلب شما را مطلع می کنیم که جشن نوسره که یکی از زیباترین جشن های ایرانی بوده، چیست و چگونه برگزار می گردد.
تاریخچه جشنی تاریخی و دیدنی
جشن ایرانی نوسره، یکی از جشن های ایرانی هست که به نوعی فراموش شده و امروزه کمتر کسی نام جشن نوسره را شنیده است. در ایران باستان، پنج روز پیش از جشن سده جشنی به نام نوسره برگزار می شد و ایرانیان با برگزاری جشن نوسره خود را برای برگزاری هرچه زیباتر و دیدنی تر جشن بزرگ سده آماده می کردند. در روایات آمده که بزرگان دینی و مذهبی و مسئولان با برگزاری جشن نوسره آن را مقدمه ای برای جشنی تاریخی می دانستند. شاد زیستن، تداوم و تازه سازی روابط اجتماعی و خانوادگی، شکرگزاری و طلب صلح و نعمت را می توان از عناصر اصلی موجود در این جشن ایرانی و باستانی دانست. از آداب برگزاری جشن نوسره می توان به برپایی آتش و خواندن نیایش و دعا اشاره نمود.
کلام پایانی
تقریباً تمامی جشن های ایرانی، در پیوند با پدیده های طبیعی و اقلیمی هستند و به همین دلیل کوشش شده است تا زمان برگزاری آن ها هرچه بیشتر با تقویم طبیعی منطبق باشد. هیچ کدام از جشن های ایرانی برگرفته از فرامین الهی و دینی نیستند با اینکه همیشه پیروان ادیان گوناگون کوشش نموده اند که بعضی از آن ها را مراسم دینی خود معرفی نمایند، اما نمی توان آن ها را متعلق به هیچ مذهبی دانست. گردهمایی ها و مراسم ایرانی همیشه با شادی و پایکوبی همراه هستند و گریه در آن ها جایی ندارد. جشن ها و مراسم ایرانی در احترام به همه مظاهر طبیعت بوده و در هیچ کدام از این آیین ها اثری از خشونت و بدرفتاری نسبت به گیاهان و حیوانات دیده نمی گردد. جشن های ایرانی، پیوند ناگسستنی با آتش دارند و از ویژگی های شاخص آن ها است. جشن ها و مراسم ایرانی با زادروز یا سالمرگ کسی در پیوند نیست و آنگونه که از متون کهن همچون شاهنامه بر می آید، برای ایرانیان زادروز کسی اهمیتی فراوان نداشته است، چرا که هر کسی در روزی به جهان می آید و روزی می میرد. آنچه برای ایرانیان با ارزش بوده است و آن را جشن می گرفته اند، انجام کاری بزرگ بوده است که نمونه های آن را در شاهنامه فردوسی می بینیم. مراسم و جشن های ایرانی گسترده بوده اند و ایرانیان، جشن ها و آیین های خود را به گونه ای یکپارچه برگزار نموده و تفاوت های قومی، دینی و زبانی را عامل بازدارنده این یگانگی نمی دانسته اند. این آیین ها، متعلق به همه ایرانیان است و همه برای نگهبانی از آن ها کوشش نموده اند. این جشن ها، در مناطق مختلف ایران زمین نظیر شیراز، اصفهان و تبریز سالانه برگزار می شوند.
منبع: همگردی